Jeśli ktoś z Was był w okolicy świątyni Wat Bo w Siem Reap
z pewnością zauważy małe białe pieski - to moja psia rodzinka.
Zwykle to opiekunowie decydują z kim my, białaski,
będziemy później mieszkać.
Ja jednak jestem wyjątkiem - sama zdecydowałam,
kto będzie moją ludzką mamusią.
Zostałam jej podarowana i jestem szczęśliwa.

Poza mamusią mam babcię, która by mnie
najchętniej całkowicie rozpieściła i na wszystko pozwoliła,
bo jako pies świątynny mam szczególne przywileje.
Uwielbiam rozmawiać z nią przez telefon
- nawet udało mi się do niej zadzwonić!!!

Mam jeszcze wiele cioć i wójców - którzy się mną zachwycają,
kiedy mnie głaszczą lub biorą na ręce
i - niestety, obgadują, kiedy teoretycznie tego nie słyszę.
Ja jednak nie jestem taka głupia jak sobie niektórzy myślą!
Doskonale wiem, kiedy ktoś udaje, a kiedy naprawdę mnie chwali,
więc nie zdziwcie się, jeśli kogoś kulturalnie zignoruję.